Comello, Rik

Onvoorwaardelijke liefde

Op is op

en genoeg is genoeg

​

Er is geen weg terug

Niet door de Ouwezijds van jou

noch over de Mijnezijds van mij

​

Als jij nou bidt voor je eige

dan brand ik een kaars

en bid ik met je mee

​

Voor jou

​

Goed?

​

Scholten, Joop

Sisto, Antoinette

Je was de stad

Je was de stad die ik verliezen zou

ik, beroofd van geld

notie van taal, de juiste oogopslag

om mee te lopen.

Langs pleinen grachten kerken

gijng mijn pas, een oude stadswal

achterna, er waren huizen

wier trappen jij voor altijd had gebroken.

Balkons van de toekomst zag ik nergens

ik vond geen kaart of naam

geen helder boograam met nieuw uitzicht

of kijk op een ander leven.

Er klonk een avondklok voortaan

een luide slag van bevend zilver

doorkliefde de lucht, er was geen sprietje

groen, geen boom in zicht.

Maar ergens uit de diepte van het grijs

granieten steen riep je mijn naam

zoals nog niemand ooit

mijn naam zo lief geroepen had.

Zuiderwijk, Jos

VANDAAG

Vandaag is een dag

om aan de vogels in het bos

stilletjes voorbij te gaan

ingetogen en beschaamd

om in de Gazastrook toch te ademen

wisselend beslag te leggen.

Vandaag is een dag

om de spanen te laten hangen

en over de Bosbaan te lopen

te zwaaien met je lichten

knipperend naar kinderen

om de onschuld te eren

want die bestaat.

Vandaag is een dag 

om hoop te houden

zin te maken in het leven

van de wereld te willen weten

zonder eraan over te geven

om niet te vergeten.

Ruimte

Wees dapper. Schrijf een brief.

Al ken je het adres niet,

wie er huist, misschien

slechts lege ruimte, maar dan.

Vertrouw je woorden, gun ze

het uitgeleverd zijn aan wie maar leest.

Durf te geloven dat er iemand is,

die er een laatste zin aan geeft

die jij niet meer kon schrijven.

En laat ze los. Geef ze een toekomst.

Ga naar het strand en spreek

tegen de zee in, verhef je stem niet 

maar wees dapper, articuleer

scherp als een vogel die 

hoog tegen de wind in zeilt.

Of er een overzijde is.

Offerman, Ronald

Geïsoleerd leven

De stilte is vaak zo oorverdovend

In mijn goed geïsoleerde huis

Waar ik weet dat ik buren heb

Maar waar ik zelden iemand hoor

Achter dubbel glas

Zijn zelfs vrachtauto’s onhoorbaar

Geen naaldhak tikt meer op de stoep

Een kind speelt geluidloos met een bal

Zonder jou om de stilte te verbreken

Leef ik in een stomme film

Alleen jouw spullen spreken nog

Maar in mijn gedachten weet ik alles

Je stem die steeds de woorden spreekt

Van de gesprekken die we hadden

Soms zing je in de badkamer

Ik hoor je lach die nooit meer klinkt