Lauvenberg, Lisan

Oostenwind

De zee bijna spiegelglad

zodat je kon kijken 

zover je wilde.

En wat je nog over had 

aan liefde gaf je aan mij. 

De wind bewoog je 

richting zee 

en met blote voeten 

werd je kind.

Je grijze dunne haar 

waaide zachtjes mee.

Het zand was nat nog

van de vloed

en je rende langs 

de vloedlijn spetter hard.

De zon scheen sterk

in september gloed

en lag in je blauwe ogen

tot in mijn hart. 

van Loo, Eric

metamorfose

ik word een hond, nooit eerder 

voelde ik mij zo uitgelaten 

telkens wanneer ik je voetstap hoor

ik word een hond, mijn neus kriebelt 

bij die gedachte, mijn wereld vult zich

met een zinderend palet van geur

ik word een hond, ik weet het zeker 

zoals alleen een hond iets zeker weet 

zich languit aan de vloer overgeeft 

zonder bijgedachten de tijd ondergaat

ik word een hond zonder twijfel 

voor wie vandaag, voor wie gisteren 

één en dezelfde dag is, net als morgen

waarin hij kwispelt ademt leeft

Krabbendam, Adriaan

Oerbloed

daar bij de buikborrelende poel
in dit moede ooit zijn we dampend mooi
samen grienend in het broeiend hooi

wrijf het druipzweet van je smoel
eet dan de gloeigranaat zonder pit
totdat je in je groei allengs verhit

bloed breekt uit smeltvlees breekt uw kracht
in zweemvolle kraters zijn we geboren
waar drijven de hete algen naar sterrenslacht

zoeken verkoeling maar zijn al verloren
al ooi en groen maakt wemel kokend zacht
d’aloude zomer heeft ons zoet verkoren

Offerman, Ronald

Scholten, Joop

Ruimte

Wees dapper. Schrijf een brief.

Al ken je het adres niet,

wie er huist, misschien

slechts lege ruimte, maar dan.

Vertrouw je woorden, gun ze

het uitgeleverd zijn aan wie maar leest.

Durf te geloven dat er iemand is,

die er een laatste zin aan geeft

die jij niet meer kon schrijven.

En laat ze los. Geef ze een toekomst.

Ga naar het strand en spreek

tegen de zee in, verhef je stem niet 

maar wees dapper, articuleer

scherp als een vogel die 

hoog tegen de wind in zeilt.

Of er een overzijde is.

Zuiderwijk, Jos

VANDAAG

Vandaag is een dag

om aan de vogels in het bos

stilletjes voorbij te gaan

ingetogen en beschaamd

om in de Gazastrook toch te ademen

wisselend beslag te leggen.

Vandaag is een dag

om de spanen te laten hangen

en over de Bosbaan te lopen

te zwaaien met je lichten

knipperend naar kinderen

om de onschuld te eren

want die bestaat.

Vandaag is een dag 

om hoop te houden

zin te maken in het leven

van de wereld te willen weten

zonder eraan over te geven

om niet te vergeten.

Sisto, Antoinette

Je was de stad

Je was de stad die ik verliezen zou

ik, beroofd van geld

notie van taal, de juiste oogopslag

om mee te lopen.

Langs pleinen grachten kerken

gijng mijn pas, een oude stadswal

achterna, er waren huizen

wier trappen jij voor altijd had gebroken.

Balkons van de toekomst zag ik nergens

ik vond geen kaart of naam

geen helder boograam met nieuw uitzicht

of kijk op een ander leven.

Er klonk een avondklok voortaan

een luide slag van bevend zilver

doorkliefde de lucht, er was geen sprietje

groen, geen boom in zicht.

Maar ergens uit de diepte van het grijs

granieten steen riep je mijn naam

zoals nog niemand ooit

mijn naam zo lief geroepen had.